اهي واقعا نه صرف انساني قدرن جي لتاڙ آهن، پر پاڪستان جي مذهبي ۽ تعليمي ڍانچي لاءِ به هڪ سنجيده ڌڪ آهن. گھڻا ڪيس ميڊيا ذريعي سامھون آيا آهن، جتي متاثر ٻارڙا يا سندن والدين خاموش رهڻ بدران انصاف لاءِ وڙهيا
مولوين جي بدعملن کي لڪائڻ اسلام يا دين جي خدمت ناهي، بلڪه اهو وڌيڪ نقصانڪار آهي. انصاف، احتساب ۽ اصلاح جي ضرورت اڄ کان وڌيڪ ڪڏهن به نه هئي.
پاڪستاني ميڊيا جي اطلاعن آڌار لکيل ھڪ جائزو
نصير اعجاز
پاڪستان ۾ مدرسن جو نظام اسلامي تعليم جو هڪ قديمي ۽ وسيع نظام آهي، جتي لکين شاگرد، خاص ڪري غريب ۽ پٺتي پيل طبقن جا ٻار، قرآن، حديث، ۽ اسلامي تعليم حاصل ڪن ٿا. پر گذريل ڪيترن ئي سالن کان، انهن مان ڪيتريون ئي درسگاهون انتھائي تڪراري ٿي چڪيون آهن، جتي مذهبي استادن، جن کي عام طور “ملا” يا “مولوي” چيو ويندو آهي، تي ڪيترن ئي شاگردن سان جنسي زيادتيءَ جا الزام لڳي چڪا آهن.
اهي واقعا نه صرف انساني قدرن جي لتاڙ آهن، پر پاڪستان جي مذهبي ۽ تعليمي ڍانچي لاءِ به هڪ سنجيده ڌڪ آهن. گھڻا ڪيس ميڊيا ذريعي سامھون آيا آهن، جتي متاثر ٻارڙا يا سندن والدين خاموش رهڻ بدران انصاف لاءِ وڙهيا. پر اهڙا مثال تمام ٿورا آهن، ڇاڪاڻتہ گھڻي ڀاڱي والدين معاشرتي بدنامي، دهشت، يا دٻاءَ هيٺ اچي، ڪيس داخل ئي نٿا ڪرائن.
مدرسن ۾ جنسي زيادتين جا ڪيس اڪثر ڪري لڪل رهندا آهن، ڇوتہ متاثر شاگرد ٻار هوندا آهن، جن کي يا ته سمجھ ناهي هوندي يا وري خوف ۽ شرم سبب خاموش رهندا آهن. ڪيترن ئي ڪيسن ۾، مدرسن جي انتظاميا واقعي کي لڪايو آهي، ته جيئن بدنامي نه ٿئي، ۽ نتيجي طور ڏوهاري بيقصور ٿيندا ويا آهن.
ڪراچي، لاهور، پنجاب، ۽ خيبر پختونخوا سميت ڪيترن ئي شھرن مان اهڙيون رپورٽون مليون آهن، جتي مولوي يا استاد شاگردن سان غير فطري حرڪتون ڪندا رهيا آهن. ڪجھ ڪيسن ۾ وڊيوز به سامھون آيون، جيڪي ثبوت طور استعمال ٿيون، پر گهڻن ڪيسن ۾ ثبوت ميسر نه هجڻ سبب ڏوهاري آزاد رهيا.
مدرسن جي منتظمين، وفاق المدارس، ۽ ٻين مذهبي ادارن کي انھيءَ سنجيده مسئلي کي رڳو “اسلام دشمن پروپيگنڊا” چئي رد نه ڪرڻ گھرجي. جيڪڏهن ڪجھ فرد اھڙيون غير اخلاقي حرڪتون ڪري رهيا آهن، ته انھن خلاف قانوني ڪارروائي ضروري آهي، ته جيئن مدرسن تي عوام جو اعتماد بحال رهي.
اهم سوال اهو آهي ته رياست ۽ قانوني ادارا انھيءَ بابت ڪيترو سنجيده آهن؟ ڇا انھن ڪيسن جي اڻپوري جاچ، متاثرن کي تحفظ نه ملڻ، ۽ ڏوهارين جي پڪڙ نه ٿيڻ سان رياست غيرجانبدار رهي سگھي ٿي؟ انساني حقن جون تنظيمون بار بار مطالبو ڪن ٿيون ته مدرسن جي نگراني، رجسٽريشن، ۽ داخلي نظام کي شفاف بڻايو وڃي.
والدين لاءِ بہ ضروري آهي ته هو پنهنجن ٻارن جي حفاظت لاءِ باخبر رهن، سندن روين، جسماني ۽ ذهني حالت ۾ تبديليءَ کي سنجيده وٺن. سماج کي به ضرورت آهي ته اهڙن ڏوهن کي لڪائڻ بدران، انهن خلاف آواز اٿاري، ۽ متاثرن جي حوصلا افزائي ڪري ته هو خاموشيءَ بدران انصاف جي گهر ڪن.
مدرسن کي پاڪ ۽ تعليمي ادارن طور محفوظ بڻائڻ لاءِ رياست، مذهبي ادارا، والدين، ۽ سماج سڀني کي پنھنجو ڪردار ادا ڪرڻو پوندو. مولوين جي بدعملن کي لڪائڻ اسلام يا دين جي خدمت ناهي، بلڪه اهو وڌيڪ نقصانڪار آهي. انصاف، احتساب، ۽ اصلاح جي ضرورت اڄ کان وڌيڪ ڪڏهن به نه هئي.
گھڻو پوئتي نہ ٿا وڃون، ڪجھ ڏينھن اڳ جي ئي رپورٽ ميڊيا ۾ آئي آھي جنھن موجب مُظفرڳڙھ جي ھڪ مدرسي ۾ چئن ٻارن سان اڍائي مھينن تائين بدفعلي ڪندڙ ٻہ استاد گرفتار ڪيا ويا آھن. سندن خلاف ڪارروائي تڏھن ممڪن ٿي جڏھن مُتاثر ٻارن پنھنجي مائٽن کي شڪايت ڪئي.
روزانو سوشل ميڊيا تي ڪنھن نہ ڪنھن مدرسي، خاص طور پنجاب ۽ ٻين علائقن جي مدرسن ۾ ننڍن ڇوڪرن توڙي نياڻين سان جنسي ڏاڍائيءَ جون وڊيوز اينديون رھن ٿيون. حڪومت يا عدالتون انھن وڊيوز جو نوٽيس وٺي پاڻ مُرادو ڪو قدم ڇو نٿيون کڻن.
ھڪ ھمٿائيندڙ خبر بہ ويجھڙ ۾ ميڊيا تي رپورٽ ٿي آھي جنھن موجب خيبرپختونخواھ صوبي جي لوئر دِير علائقي جي مدرسي انچارج ۽ سندس پُٽ سميت ٽن ڏوھارين کي اُتان جي سيشنس عدالت ستن سالن جي معصوم نينگريءَ سان جنسي ڏاڍائي ڪري کيس قتل ڪرڻ جي ڏوھ ۾ عمر قيد جي سزا ٻُڌائي آھي. اھڙن ڏوھارين کي جيستائين سزا نہ ملندي، ايتائين ڪو سُڌارو ممڪن ڪونھي.
_________________
